Chiroptera หรือที่เรียกกันทั่วไปว่าค้างคาวเป็นสัตว์ที่อยากรู้อยากเห็นมาก หลังจากได้รับชื่อที่ไม่ดีจากการถูกมองว่าเป็นสัตว์ร้ายในยามค่ำคืน พวกมันได้สร้างตำนานที่โด่งดังอย่างแดร็กคูล่า แม้จะมีความจริงที่ว่ามีเพียงสามสายพันธุ์เท่านั้นที่กินเลือด แต่มักเกี่ยวข้องกับตำนานแวมไพร์ อย่างไรก็ตาม ในบางภูมิภาค เช่น ประเทศจีน ค้างคาวเป็นสัญลักษณ์ของผลกำไรและความสุข แม้ว่าชื่อเสียงของสัตว์เหล่านี้มักจะไม่ค่อยดีนัก สิ่งสำคัญคือต้องรู้ว่าพวกมันมีความสำคัญในระบบนิเวศ: พวกมันผสมเกสร ควบคุมแมลงศัตรูพืช และกระจายเมล็ดพันธุ์พืช
สัตว์เหล่านี้เป็นของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในรก ปัจจุบันมีประมาณ 1100 สปีชีส์ซึ่งคิดเป็น 20% ของสปีชีส์สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่รู้จักทั้งหมด ด้วยเหตุนี้พวกมันจึงเป็นลำดับที่สองที่มีความหลากหลายมากที่สุดรองจากสัตว์ฟันแทะ พวกเขาอาศัยอยู่ในทุกทวีปยกเว้นแอนตาร์กติกา นอกจากนี้ยังควรสังเกตว่าค้างคาว พวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดเดียวที่สามารถบินได้ เนื่องจากขาหน้าเป็นปีก อย่างไรก็ตาม คุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดของสัตว์เหล่านี้คือความสามารถในการปรับทิศทางตัวเองและล่าตามตำแหน่งเสียงสะท้อน
นก เทอโรซอร์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว และค้างคาวเป็นสัตว์มีกระดูกสันหลังประเภทเดียวที่สามารถบินได้ นิ้วค้างคาวทั้งหมด ยกเว้นนิ้วหัวแม่มือ ติดอยู่กับเยื่อบางๆ ของผิวหนังที่เรียกว่าปาตาเจียม ประกอบด้วยผิวหนัง XNUMX ชั้น โดยมีเส้นเลือด เนื้อเยื่อภายใน และเส้นใยกล้ามเนื้อคั่นระหว่างชั้น
ขนของค้างคาวแตกต่างกันไปตามสายพันธุ์ โดยทั่วไปจะมีสีเทา แดง เหลือง ดำหรือน้ำตาล ขนาดของมันขึ้นอยู่กับชนิดของค้างคาวด้วย ค้างคาวแมลงปีกแข็งเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่เล็กที่สุดในปัจจุบัน มีความยาวตั้งแต่ 29 ถึง 33 มิลลิเมตร และมักจะมีน้ำหนักประมาณ 2 กรัม ในทางตรงกันข้าม สุนัขจิ้งจอกบินฟิลิปปินส์ผู้ยิ่งใหญ่สามารถวัดได้ยาวถึง 1,5 เมตร และหนัก 1,2 กิโลกรัม
คุณสมบัติอีกประการหนึ่งที่ทำให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเหล่านี้มีลักษณะเฉพาะคือข้อต่อสะโพกซึ่งหมุนได้ 90 องศา ดังนั้นขาจึงหันไปทางด้านข้างและเข่าเกือบไปข้างหลัง ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงมีการเดินที่ค่อนข้างเงอะงะ อย่างไรก็ตามคุณสมบัตินี้ช่วยให้พวกเขาบินได้ดีขึ้นด้วยพาทาจิโอและห้อยกลับหัว นิ้วเท้าของค้างคาวมีกรงเล็บที่ใช้ปีนและแขวน เมื่อพวกมันห้อยลงน้ำหนักของพวกมันจะออกแรงดึงที่เส้นเอ็น การลากนี้มีหน้าที่รักษาก้ามปูให้อยู่ในตำแหน่งตะขอ ต้องขอบคุณกลไกนี้ที่ทำให้พวกมันสามารถห้อยต่องแต่งได้แม้ในยามหลับ ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะไม่เสียพลังงานแม้ว่าจะอยู่ในตำแหน่งนี้เป็นเวลานานก็ตาม
มีหน่วยย่อยขนาดใหญ่สองหน่วยที่เป็นของค้างคาว: Microchiroptera และ Megachiroptera แม้จะดูเหมือนอะไรจากชื่อ แต่ก็ไม่แตกต่างกันตามขนาด มีไมโครแบทที่มีขนาดใหญ่กว่าเมกะแบทบางตัว ความแตกต่างที่สำคัญมีดังต่อไปนี้:
Echolocation เป็นระบบการรับรู้ ใช้โดยค้างคาว โลมา และวาฬสเปิร์ม เป็นระบบที่สร้างเสียงสะท้อนโดยการเปล่งเสียง เมื่อเสียงกลับมา ระบบประสาทหูจะส่งไปยังสมอง สิ่งนี้ช่วยให้สัตว์เหล่านี้ตรวจจับสิ่งกีดขวาง ปรับทิศทางตัวเอง หาเหยื่อ และมีปฏิสัมพันธ์กับสัตว์อื่นๆ ในสายพันธุ์ของมัน Echolocation ทำให้ค้างคาวทราบขนาด ทิศทาง และความเร็วของเหยื่อได้
เนื่องจาก echolocation จะวิเคราะห์เสียงสะท้อน ค้างคาวมีการดัดแปลงทั้งการรับสัญญาณและการปล่อยสัญญาณ การปรับตัวเหล่านี้พบได้ในระบบการได้ยินและในกล่องเสียงตามลำดับ
ไมโครแบทจะบีบกล่องเสียงเพื่อปล่อยอัลตราซาวนด์ออกมาตามจังหวะ ความถี่ ความเข้ม และระยะเวลาที่แตกต่างกันไป การปล่อยเกิดขึ้นทางจมูกหรือทางปาก และต่อมาถูกขยายโดย "ใบมีดจมูก" แต่ละชนิดปล่อยความถี่ต่างกัน หูของมนุษย์สามารถรับรู้ได้ถึง 20 kHz อย่างไรก็ตาม ค้างคาวสามารถเปล่งเสียงได้ตั้งแต่ 15 ถึง 200 kHz
เนื่องจากความแตกต่างของเวลาระหว่างการปล่อยเสียงและการรับเสียงสะท้อน ค้างคาวจึงคำนวณระยะทางที่เหยื่อของพวกมันอยู่ เพื่อสรุปทิศทาง พวกเขาดูว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่เสียงก้องจะไปถึงหูข้างขวาและข้างซ้าย นอกจาก, สายพันธุ์ต่าง ๆ มีใบหูที่ปรับให้เข้ากับประเภทของการบิน: ยิ่งบินเร็วหูก็ยิ่งสั้น
แม้ว่าระบบนี้อาจดูมีประโยชน์และแม่นยำมากสำหรับการค้นหาเส้นทางของคุณเมื่อมีแสงน้อยหรือมืดสนิท แต่ตำแหน่งเสียงสะท้อนก็มีข้อเสียเมื่อเทียบกับการรับรู้ทางสายตา ในหมู่พวกเขามีดังต่อไปนี้:
โดยทั่วไปค้างคาว พวกเขาบรรลุวุฒิภาวะทางเพศเมื่ออายุสิบสองเดือน สปีชีส์มีระบบการผสมพันธุ์ที่แตกต่างกัน ในขณะที่บางคนสำส่อนและผสมพันธุ์กับคู่ต่าง ๆ คนอื่น ๆ มีคู่สมรสคนเดียว ในกรณีนี้ ตัวผู้และตัวเมียจะอาศัยอยู่ด้วยกันกับลูกหลาน และระหว่างพวกมันทั้งสองจะคอยปกป้องและเลี้ยงดูพวกมัน นอกจากนี้พฤติกรรมระหว่างการเกี้ยวพาราสียังแตกต่างกันอย่างมากระหว่างสายพันธุ์ต่างๆ สำหรับค้างคาวบางตัว มันเป็นงานที่ซับซ้อนมาก ในขณะที่ตัวอื่นๆ แทบจะไม่มีเลย อาจเป็นกรณีที่ตัวผู้ในบางชนิดจะผสมพันธุ์กับตัวเมียในขณะที่พวกมันจำศีล ดังนั้นพวกมันจึงแทบไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ต่อมันเลย
ค้างคาวพัฒนาตัวอ่อนใน 3-6 เดือน ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ สภาพอากาศ และความพร้อมของอาหาร เวลาตั้งท้องสามารถอยู่ได้ทุกที่ตั้งแต่สี่สิบวันถึงสิบเดือน โดยทั่วไปแล้ว ตัวเมียมีลูกหนึ่งตัว สูงสุดสองตัวต่อครอกปีละครั้ง บางชนิด เช่น ค้างคาวเหนือสีแดง สามารถให้กำเนิดลูกได้ถึงสามหรือสี่ตัว เพื่อผลิตน้ำนมให้เพียงพอ มารดาจำเป็นต้องได้รับพลังงานจำนวนมาก ทารกแรกเกิดมีน้ำหนักตั้งแต่ 10 ถึง 30% ของน้ำหนักแม่ เด็กต้องพึ่งพาอย่างสมบูรณ์ พวกเขาต้องการแม่เพื่อเลี้ยงดูและปกป้องพวกเขา
ในเขตอบอุ่น ค้างคาวสร้างอาณานิคมในการคลอดบุตรคุณอาจพูดได้ว่านี่คือสถานรับเลี้ยงเด็ก ดังนั้นจึงลดการใช้พลังงานและการสูญเสียความร้อนของสมาชิกแต่ละคน สัตว์เล็กสายพันธุ์เล็กสามารถบินได้ใน 20 วัน ในทางกลับกัน ค้างคาวที่มีขนาดใหญ่กว่าอาจใช้เวลาถึงสามเดือนในการเริ่มบินครั้งแรก
ค้างคาวหลายสายพันธุ์มีวิวัฒนาการทางสรีรวิทยาการสืบพันธุ์ที่ซับซ้อนและแตกต่างกัน
โดยเฉลี่ยแล้ว ค้างคาวมีอายุระหว่างสี่ถึงห้าปี อย่างไรก็ตามสามารถเข้าถึงได้ระหว่าง 10 ถึง 24 ปี มีแม้กระทั่งสายพันธุ์ที่มีอายุถึง 30 ปี โดยทั่วไปแล้ว การมีอายุยืนยาวของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมักจะสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับขนาดของพวกมัน ด้วยเหตุนี้จึงน่าแปลกใจที่ค้างคาวสามารถเข้าสู่วัยชราได้ เป็นประมาณว่า พวกมันมีอายุยืนยาวกว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นที่มีขนาดใกล้เคียงกันถึงสามเท่าครึ่ง
ค้างคาวพบได้ในทุกแหล่งที่อยู่อาศัย ยกเว้นบริเวณขั้วโลก ภูเขาที่สูงที่สุด และมหาสมุทร พวกเขามักจะอาศัยอยู่ตามมุมใต้ดิน เหมือนรอยร้าวและรอยแยกตามกำแพงและตามต้นไม้ พวกมันยังอาศัยอยู่ในอาคารของมนุษย์ เช่น ชั้นใต้ดิน สะพาน หรือโกดัง อาหารของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเหล่านี้มีความหลากหลายมาก ส่วนใหญ่กินแมลง บางชนิดกินผลไม้ และบางชนิดกินไม่เลือก ค้างคาวส่วนใหญ่พักผ่อนในตอนกลางวันและกินอาหารในตอนกลางคืน ค้างคาวบางสายพันธุ์อยู่โดดเดี่ยว ในขณะที่บางชนิดอาศัยอยู่ในอาณานิคมซึ่งรวมกันได้มากถึง 50 ล้านตัว อาณานิคมขนาดใหญ่เหล่านี้กินแมลงประมาณ 45 ถึง 250 ตันทุกคืน เช่นเดียวกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมส่วนใหญ่ ค้างคาวเป็นสัตว์ที่มีชีวิตชีวา
เมื่อฤดูหนาวมาถึง สัตว์หลายชนิดจะมีอาการสลบ พวกเขาทำเช่นนี้ไม่เพียงเพราะอุณหภูมิต่ำเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะอาหารขาดแคลนอีกด้วย ค้างคาวส่วนใหญ่ไม่อพยพ แต่จะจำศีลจนถึงฤดูใบไม้ผลิ ในช่วงสถานะนี้ค้างคาว พวกเขาลดอุณหภูมิของร่างกายและลดการทำงานของการเผาผลาญเพื่อยืดอายุพลังงานสำรอง ไม่มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นใดที่สามารถลดอุณหภูมิร่างกายได้เท่ากับค้างคาว ซึ่งบางชนิดลดอุณหภูมิได้ถึง -5 องศาเซลเซียส
ก่อนที่ช่วงเวลาที่หนาวที่สุดของปีจะเริ่มต้นขึ้น ค้างคาวจะกินอาหารจำนวนมากเพื่อสะสมสำรองไว้และไม่อดอาหารในช่วงจำศีล เมื่อถึงจุดนี้พวกเขาจะตื่นเป็นระยะเพื่อถ่ายอุจจาระและปัสสาวะหรือเปลี่ยนสถานที่ แม้ว่าบางชนิดจะตื่นทุกๆ XNUMX วัน แต่บางชนิดก็หลับได้นานถึงเก้าสิบวัน ค้างคาวที่จำศีลอาจกลายเป็นตัวร้อนในฤดูร้อน เมื่ออากาศหนาวหรือเมื่อขาดแคลนอาหาร อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้รุนแรงเท่ากับการจำศีล
โดยปกติแล้ว ค้างคาวมีสัตว์นักล่าตามธรรมชาติน้อยมาก โดยปกติแล้วพวกมันจะเป็นนกล่าเหยื่อ งู กิ้งก่าขนาดใหญ่ และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางชนิดที่กินเนื้อเป็นอาหาร อย่างไรก็ตาม บางชนิดที่มนุษย์นำมาเลี้ยงอาจเป็นอันตรายต่อค้างคาวได้ แมวยังเป็นอันตรายต่อค้างคาวอีกด้วย เพื่อป้องกันตัวเอง สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบินได้บางตัวต่อสู้หรือแกล้งตาย
ในเขตร้อน งูและงูเหลือม พวกเขาปีนต้นไม้เพื่อจับสุนัขจิ้งจอกบินขณะที่พวกมันกำลังพักผ่อน เมื่อการโจมตีเกิดขึ้นซ้ำๆ พวกมันจะสร้างผลกระทบอย่างมากต่อประชากรโดยปล่อยพวกมันไว้โดยไม่มีลูกสุนัขหรือตัวเล็กๆ งูที่ล่าในถ้ำไม่มีค้างคาวเป็นอาหารตามปกติ
นอกจากนี้ยังมีนกหลายชนิดที่เป็นอันตรายต่อค้างคาว ในหมู่พวกเขาคือเหยี่ยวชวาทั่วไป เหยี่ยวเพเรกริน และเหยี่ยวยุโรป นกล่าเหยื่อที่เรียกว่าว่าวค้างคาวเชี่ยวชาญในการล่าค้างคาว อย่างไรก็ตาม, นกที่ออกหากินเวลากลางคืนเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดสำหรับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่บินได้เหล่านี้ นกเค้าแมวโรงนาและนกเค้าแมวอาจกินเป็นระยะๆ
ในบรรดาสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่กินเนื้อเป็นอาหาร มีค้างคาวไม่กี่ตัวที่ออกล่าอย่างแข็งขัน เหล่านี้รวมถึงสกั๊งค์ แรคคูนเหนือ มัสตาร์ด และบ็อบแคต ผู้ล่าอื่นๆ เช่น สุนัขจิ้งจอกหรือแบดเจอร์ยุโรปจะกินเฉพาะลูกสุนัขที่ตกลงมาบนพื้นเท่านั้น แต่พวกมันเป็นเหยื่อที่ไม่ธรรมดา มีสปีชีส์อื่นที่กินค้างคาวเป็นครั้งคราว เช่น หนูทุ่ง แมงมุมไมกาโลมอร์ฟิก กบอึ่งอ่าง และปลากินเนื้อบางชนิด
ค้างคาวมีพฤติกรรมการกินที่หลากหลายพอๆ กับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆ เนื่องจากความหลากหลายทางอาหารนี้จึงมีความแตกต่างทางสัณฐานวิทยา ระบบนิเวศ และสรีรวิทยามากมาย ในบรรดาค้างคาว สัตว์เหล่านี้กินแมลง เกสรดอกไม้ ผลไม้ ดอกไม้ น้ำหวาน ใบไม้ เลือด ซากสัตว์ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์เลื้อยคลาน ปลา นก และสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ บางชนิดกินไม่เลือกด้วยซ้ำ
ค้างคาวส่วนใหญ่เป็นสัตว์กินแมลง เนื่องจากพวกมันเป็นนักล่าที่ออกหากินเวลากลางคืน พวกเขาจึงไม่มีการแข่งขันกันในเรื่องการหาอาหาร เนื่องจากนกที่กินแมลงนั้นออกหากินเวลากลางวัน ค้างคาวสามารถกินแมลงได้เกือบทุกชนิด ในบางโอกาสพวกมันยังล่าสัตว์ขาปล้องชนิดอื่นๆ ด้วย เช่น แมงมุม สัตว์จำพวกครัสเตเชียน ตะขาบ หรือแมงป่อง
ค้างคาวจำนวนมากเหล่านี้ พวกมันมีขนาดเล็กและจับเหยื่อขณะบิน ในการทำเช่นนี้บางคนใช้ขาหรือปีก คนอื่นมีการติดตั้งพังผืดระหว่างขาส่วนล่างที่เรียกว่า uropatagium ในหลายกรณีมันมีรูปร่างเหมือนถุงและจับแมลงได้ด้วย
ในบรรดาค้างคาวทุกสายพันธุ์ ประมาณหนึ่งในสี่เป็นมังสวิรัติ พบมากในเขตเส้นศูนย์สูตรและเขตร้อน พวกมันกินผลไม้น้ำหวานและใบไม้เป็นส่วนใหญ่ บางชนิดเสริมอาหารด้วยนกและซากสัตว์ โดยทั่วไปแล้วพวกเขาชอบผลไม้ที่มีเนื้อหวานโดยไม่มีกลิ่นหรือสีฉูดฉาดมากนัก ค้างคาวกินผลไม้ใช้ฟันฉีกผลไม้และกินมันบนกิ่งที่ยื่นออกมาของต้นไม้ เมื่ออิ่มหนำสำราญแล้ว ก็ทิ้งผลที่เหลือ รวมทั้งเมล็ด ซึ่งหยั่งรากและกลายเป็นต้นผลใหม่ในที่สุด ปัจจุบันมีพืชมากกว่า 150 ชนิดที่ต้องพึ่งพาอาศัยสัตว์เหล่านี้ในการสืบพันธุ์
ค้างคาวประมาณ 5% เป็นสัตว์กินพืชหลายชนิด กล่าวคือ พวกมันกินละอองเรณู สปีชีส์ที่อยู่ในกลุ่มนี้มีขากรรไกรลีบและกล้ามเนื้อบดเคี้ยว จมูกที่ยาวแหลมและลิ้นที่แหบพร่าทำหน้าที่ล้วงเข้าไปหาเกสรดอกไม้และน้ำหวานภายในดอกไม้
วันนี้ มีค้างคาวไม่กี่สายพันธุ์ที่ถือว่าเป็นสัตว์กินเนื้ออย่างเคร่งครัด พวกเขามักจะเรียกสิ่งนี้เมื่ออาหารของพวกเขาส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับสัตว์มีกระดูกสันหลังขนาดเล็ก ไม่นับปลา ในบรรดาอาหารของค้างคาวที่กินแต่เนื้อ ได้แก่ ค้างคาว สัตว์ขาปล้อง นก หนูขนาดเล็ก กบ และกิ้งก่า
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบินได้บางชนิดกินปลาเป็นส่วนใหญ่ แต่เช่นเดียวกับสัตว์กินเนื้อ มันไม่ปกติที่จะเป็นอาหารพิเศษของพวกมัน สายพันธุ์ Piscivorous มักจะมีการดัดแปลงพิเศษสำหรับการตกปลา: ขายาวมาก มีเดือยที่ขาหลังและกรงเล็บ พวกเขายังติดตั้งระบบ echolocation ที่ไวมาก พวกมันหาเหยื่อผ่านความปั่นป่วนที่เกิดจากฝูงปลาบนผิวน้ำ ควรสังเกตว่ามีค้างคาวบางชนิดที่กินปลาทะเลและสัตว์จำพวกกุ้ง ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงได้พัฒนาความสามารถในการดื่มน้ำเกลือ ลักษณะนี้ผิดปกติมากในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
แม้จะมีความเชื่อที่นิยมว่าค้างคาวกินเลือดเพียงอย่างเดียว แต่จริงๆ แล้ว มีเพียงสามชนิดเท่านั้นที่ถือว่าเป็นเลือด พวกเขาทั้งหมดอาศัยอยู่ในอเมริกาและถูกเรียกว่าแวมไพร์ ในบรรดาเหยื่อของมัน ได้แก่ วัว คางคก ตัวกัวนาคอส สมเสร็จ สุนัข และนก
ในตอนค่ำ ค้างคาวดูดเลือดจะออกมาค้นหาเหยื่อเป็นกลุ่มละสองถึงหกตัว เมื่อพวกเขาพบเหยื่อ ซึ่งมักจะเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่หลับอยู่ พวกมันลงจอดในพื้นที่ใกล้กับสัตว์ตัวนั้นและเข้าใกล้มันทางบก พวกเขามีเซ็นเซอร์ความร้อนที่จมูกซึ่งช่วยให้พวกเขาหาสถานที่ที่เหมาะสมในการกัด พวกเขาเลียเลือด และด้วยน้ำลายของมันซึ่งมีสารต้านการแข็งตัวของเลือด
เหยื่อของสัตว์เหล่านี้เสียเลือดเพียงเล็กน้อยในกระบวนการนี้ ประมาณ 15 ถึง 20 มิลลิลิตร อย่างไรก็ตาม, บาดแผลอาจติดเชื้อและค้างคาวสามารถแพร่เชื้อปรสิตและโรคไวรัสได้ เหมือนโกรธ แม้ว่าโรคติดต่อจากสัตว์สู่คนจะเกิดขึ้นบ่อยกว่าในสัตว์อื่นๆ เช่น สกั๊งค์หรือสุนัขจิ้งจอก แต่ก็ต้องระมัดระวังในการจัดการกับค้างคาวดูดเลือด
Chiroptera หรือที่เรียกกันทั่วไปว่าค้างคาวมีหลายสกุลหลายสายพันธุ์ สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับสัตว์เหล่านี้คือพวกมันมีความหลากหลายมากทั้งในด้านอาหาร พฤติกรรม และการเข้าสังคม ในบทความนี้เราจะพูดถึง Myotis blythii หรือที่เรียกว่าค้างคาวอีแร้งขนาดกลาง
เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่อยู่ในวงศ์ Vespertilionidae รูปร่างหน้าตาคล้ายกับ Myotis myotis และ Myotis punicus มาก อย่างไรก็ตามมันมีปากกระบอกปืนที่ละเอียดกว่าและเรียวกว่าญาติของมัน นอกจากนี้ยังมีแพทช์สีขาวที่หน้าผากซึ่งช่วยแยกความแตกต่างจากสายพันธุ์อื่น
มีข้อดีมากมายที่ค้างคาวมอบให้เรา นอกจากจะช่วยกักแมลงและกระจายเมล็ดพันธุ์พืชบางชนิดแล้ว ค้างคาวยังหลั่งผลผลิตที่เป็นประโยชน์อย่างมากต่อเราในด้านการเกษตร นั่นคือมูลค้างคาว แน่นอนว่าหลายคนจะพบว่ามันแปลกและน่าขยะแขยง แต่อุจจาระของนกทะเล ค้างคาว และแมวน้ำที่สะสมจำนวนมากนั้นมีสารตั้งต้นที่เรียกว่าขี้ค้างคาว เป็นคำจาก Quechua ที่แปลว่า "ปุ๋ยหมัก" จะเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อสภาพแวดล้อมแห้งแล้งหรือมีความชื้นต่ำเท่านั้น
ปรากฎว่าขี้ค้างคาวที่ใช้เป็นปุ๋ยเป็นปุ๋ยที่มีประสิทธิภาพสูงมาก เนื่องจากมีปริมาณฟอสฟอรัสโพแทสเซียมและไนโตรเจนสูง องค์ประกอบทั้งสามนี้เป็นองค์ประกอบหลักสำหรับการเจริญเติบโตของพืชที่ดี ในช่วงศตวรรษที่ XNUMX ขี้ค้างคาวถูกนำไปขายในเชิงพาณิชย์และมีความสำคัญในระดับเกษตรกรรม เนื่องจากความสำคัญของมัน เกาะห่างไกลจึงตกเป็นอาณานิคมไปทั่วโลก หนึ่งศตวรรษต่อมา ในศตวรรษที่ XNUMX นกและค้างคาวที่ผลิตสารตั้งต้นนี้กลายเป็นเป้าหมายการอนุรักษ์ที่สำคัญ แม้กระทั่งในปัจจุบัน ขี้ค้างคาวก็ยังได้รับการยกย่องอย่างสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงการทำเกษตรอินทรีย์
ปัจจุบันมีค้างคาวหลายสายพันธุ์กระจายอยู่เกือบทั่วทั้งโลก วันนี้เราจะพูดถึงหนึ่งในสกุล Myotis: Myotis emarginatus ค้างคาวชนิดนี้อยู่ในวงศ์ Vespertilionidae และ พบได้ในยุโรป เอเชีย และแอฟริกา
เป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นค้างคาวอีแร้งสีน้ำตาล แต่ก็ยังได้รับชื่ออื่นเช่น Geoffroy's bat เพื่อเป็นเกียรติแก่นักธรรมชาติวิทยาผู้ค้นพบสายพันธุ์นี้ หรือค้างคาวหูแยก หากคุณสนใจสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อยากรู้อยากเห็นนี้ โปรดอ่านต่อ
ภายในค้างคาวมีหลายชนิด บางคนตัวใหญ่ บางคนตัวเล็ก และแต่ละคนก็มีรูปแบบพฤติกรรมของตัวเอง ค้างคาวส่วนใหญ่กินแมลง หลายชนิดกินผลไม้ และมีเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่ดูดเลือดจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มเล็กๆ ในบทความนี้เราจะพูดถึง Myotis bechsteinii
ชื่อทางวิทยาศาสตร์ของสัตว์ชนิดนี้ตั้งขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ Bechstein นักธรรมชาติวิทยาและผู้เชี่ยวชาญด้านป่าไม้ชาวเยอรมันที่อาศัยอยู่ระหว่างปี พ.ศ. 1757 ถึง พ.ศ. 1822 สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่บินได้นี้เป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นค้างคาวอีแร้งป่า เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่อยู่ในวงศ์ Vespertilionidae
ค้างคาวหรือที่เรียกว่า chiroptera เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นสัตว์ที่ชอบอยู่เป็นฝูงและออกหากินเวลากลางคืน รวมทั้งชอบนอนคว่ำในที่มืดมากๆ เช่น ถ้ำ ด้วยเหตุนี้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จึงก่อให้เกิดตำนานและตำนานที่น่ากลัวมากมาย อย่างไรก็ตาม, พวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อยากรู้อยากเห็นมากและโดดเด่นในการเป็นสัตว์ชนิดเดียวที่สามารถบินได้ มีการศึกษาเกี่ยวกับวิถีชีวิตและพฤติกรรมทางเพศของพวกมันน้อยเมื่อเทียบกับสัตว์ชนิดอื่น แต่มีการค้นพบข้อมูลเกี่ยวกับบางชนิดมากขึ้นเรื่อยๆ ในบรรดาข้อมูลนี้ ได้แก่ การเกี้ยวพาราสีที่ซับซ้อนมาก เพศพฟิสซึ่ม และการทำงานร่วมกันระหว่างตัวเมียในช่วงฤดูผสมพันธุ์ โดยสรุป: วันนี้เรารู้มากขึ้นเกี่ยวกับการเพาะพันธุ์ค้างคาว
วันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องการสืบพันธุ์และการออกลูกของค้างคาวกัน เราจะพูดถึงการเกี้ยวพาราสี ฤดูผสมพันธุ์ และการเกิดของทารก หากคุณสนใจสัตว์ขี้สงสัยเหล่านี้ โปรดอ่านต่อเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสัตว์เหล่านี้
ค้างคาวมีหลายสายพันธุ์ ในหมู่พวกเขาคือค้างคาวเกือกม้า ชื่อวิทยาศาสตร์คือ Rhinolophus ferrumequinum ค้างคาวชนิดนี้เป็นชนิดที่ใหญ่ที่สุดในสกุล Rhinolophus ที่อาศัยอยู่ในยุโรป นอกจากนี้ยังเป็นที่แพร่หลายมากที่สุดเนื่องจากชอบอาศัยอยู่ในป่ามากกว่า biotopes ที่โล่ง สายพันธุ์นี้เป็นเรื่องปกติของ Palearctic ทางตอนใต้
เช่นเดียวกับ Rhinolophus ค้างคาวเกือกม้า ฉายเสียงอัลตราซาวนด์ทางจมูกแทนทางปาก. นอกเหนือจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบินได้ที่เหลือซึ่งอยู่ในหน่วยย่อยของ microchiroptera มันก็ไม่มีการกลืนเช่นกัน
เมื่อเวลาผ่านไป มนุษย์ได้รับความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโลกรอบตัวเขา จึงไม่น่าแปลกใจที่ตำนานและนิทานปรัมปรามากมายในอดีตจะถูกทิ้งไปทีละเล็กละน้อย แม้ว่าค้างคาวจะเป็นตัวจุดชนวนเรื่องราวเลวร้ายมากมาย แต่ตอนนี้เป็นที่ทราบกันดีว่าเรื่องเล่าเหล่านี้ไม่มีหลักฐานยืนยัน มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบินได้หลายชนิดและกินเลือดน้อยมาก แต่ถึงอย่างไร, ค้างคาวบางชนิดกินสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กเป็นครั้งคราว เช่น Myotis myotis ซึ่งเราจะพูดถึงในบทความนี้
สายพันธุ์นี้อยู่ในสกุล Myotis เป็นตัวแทนที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป เป็นที่รู้จักกันว่า Great Mouse Bat และกินด้วงและแมลงอื่นๆ เป็นหลัก เนื่องจากมีโอกาสพบขนแหลมในอุจจาระของสัตว์ชนิดนี้ ผู้เชี่ยวชาญจึงคาดการณ์ว่าอาหารของมันรวมถึงสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กในบางครั้งด้วย
แม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่าค้างคาวทำให้เกิดความกลัวเนื่องจากมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับตำนานแวมไพร์ แต่สัตว์เหล่านี้ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่มืดมิดที่กินเลือดมนุษย์ มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบินได้หลายชนิด ซึ่งมีเพียงสามชนิดเท่านั้นที่เป็นสัตว์ดูดเลือดและกินสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นที่ไม่ใช่มนุษย์ หลายคนทำตามอาหารอื่นเช่นค้างคาวผลไม้
ชื่อทางวิทยาศาสตร์ของสัตว์เหล่านี้คือ pteropods แต่พวกมันยังเป็นที่รู้จักในชื่อ ค้างคาวผลไม้ เมกะแบท หรือสุนัขจิ้งจอกบิน พวกมันเป็นสกุลเดียวที่อยู่ใน superfamily ของ Pteropodoidea ของหน่วยย่อย Yinpterochiroptera ปัจจุบันมีอย่างน้อย 197 ชนิด สการกระจายพันธุ์รวมถึงยูเรเชีย โอเชียเนีย และแอฟริกา ซึ่งพวกมันอาศัยอยู่ในพื้นที่กึ่งเขตร้อนและเขตร้อน
ทุกคนรู้ว่าค้างคาวคืออะไรและเชื่อมโยงกับแวมไพร์และแดรกคิวลาโดยอัตโนมัติเนื่องจากชื่อเสียงในการดูดเลือด อย่างไรก็ตาม หลายคนไม่ทราบว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบินได้นี้มีสกุลและสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน ส่วนใหญ่กินผลไม้และแมลงต่าง ๆ เป็นหลัก ค้างคาวหัวค้อนเป็นหนึ่งในนั้น
ชื่อวิทยาศาสตร์ของสัตว์ชนิดนี้คือ Hypsignathus monstrosus มันเป็นสายพันธุ์ที่อยู่ในค้างคาว megachiropterous ของตระกูล Pteropodidae นอกจากจะเป็นชนิดเดียวในสกุลแล้ว ค้างคาวหัวค้อนยังเป็นค้างคาวที่ใหญ่ที่สุดในแอฟริกาอีกด้วย ปัจจุบันอยู่ในสภาพอนุรักษ์ สัตว์ชนิดนี้กำลังตกอยู่ในอันตรายจากการสูญพันธุ์เนื่องจากที่อยู่อาศัยถูกทำลายและการล่าของมนุษย์เพื่อบริโภค