Een van de minder bekende parkieten, en toch heel opvallend, is de Bourke's parkiet. Gekenmerkt door een kleur die totaal verschilt van de kleuren die we kennen, is dit een van de meest geprezen door velen.
Maar wat is bourke's parkiet Hoe is? Dit alles en meer gaan we u hierna vertellen.
Bourke's parkietkenmerken
De parkiet van de Bourke is een dier dat Het bereikt een hoogte van 19-20 centimeter. Soms overschrijden ze het, tot 25 cm, maar altijd in gevangenschap, aangezien ze in hun gebruikelijke omgeving niet groter worden dan die grootte. In dit geval zijn de vrouwtjes kleiner dan de mannetjes, en de laatste hebben een iets ander verenkleed dan dat van hen. En het is dat het een donkerroze verenkleed heeft, vermengd met een aardse kleur op de kruin en nek, vooral op de schouders, nek en rug.
Algemeen We hebben het over een parkiet die een zalmkleur heeft met penseelstreken van andere kleuren zoals grijs of wit. In het gebied van de vleugels vind je zwarte, violette, blauwe en paarse veren, in een heel mooi patroon.
Zijn snavel is vrij klein, zoals die van een normale parkiet, en hij heeft volledig zwarte ogen. Wat betreft de staart, je kunt zien dat deze eindigt in zwarte veren, maar waar hij begint, heeft hij een variabele kleurtint (met groen, lichtblauw, roze...).
mutaties
Momenteel zijn er 4 verschillende mutaties van de Bourke-parkiet die zijn:
- Elizabeth-mutatie: Als hij pruimrode ogen heeft.
- Geel: Wanneer het roze van zijn verenkleed geler is.
- Roze mutatie: Het is de gebruikelijke, met een zalmkleurige of roze kleur.
- Braakliggende mutatie: Wanneer bereikt is dat de ogen van de Bourke's parkiet helemaal intens rood zijn.
de natuurlijke habitat
De parkiet van de Bourke komt, net als veel van zijn eigen soorten, uit Australië. Concreet bevindt hun natuurlijke habitat zich in het binnenland van de centrale en zuidelijke regio van het continent, en ze houden ervan om in boomsavannes te leven waar ze hun nesten bouwen en in paren en in groepen leven.
Het is momenteel een dier dat wordt beschermd omdat er niet veel exemplaren meer over zijn en daarmee voorkomen dat de soort verloren gaat.
Parkietenverzorging van Bourke
Hoewel de parkiet van de Bourke geen vogel is die heel vaak als huisdier wordt gezien, is de waarheid dat er families zijn die hem hebben. Als u een van hen bent of er binnenkort een gaat adopteren, moet u weten wat de belangrijkste behoeften waaraan u moet voldoen om gelukkig te kunnen leven. In dit verband zouden dit zijn:
De kooi
De parkietenkooi van de Bourke moet vrij breed zijn. Als je deze vogels opsluit in een kooi, ontneem je ze hun vrijheid maar ook het kunnen vliegen, iets waar ze dol op zijn. Daarom wordt aanbevolen dat uw kooi minimaal 2x1x2,5 meter is. En als je hem niet zo groot kunt hebben, dan moet je hem meerdere uren per dag vrij rond laten lopen in huis.
Zet je kooi altijd in één gebied waar het wordt beschermd tegen kou en vocht, maar waar er zon is (altijd met wat schaduwrijke plekken om te schuilen voor het geval het warm is).
Hoewel dit dier kan samenleven met andere vogels van verschillende soorten (kleiner of zelfs groter), wordt aanbevolen om in paren te leven met een soortgenoot. Als je hem bij meer vogels plaatst, loop je het risico dat hij het gevoel krijgt dat de kooi te klein is en dat hij uiteindelijk gestrest raakt, wat zijn gezondheidstoestand aantast.
[gerelateerde url=»https://infoanimales.net/parkieten/klassen-van-parkieten/»]
Bourke's parkieten voeren
De parkiet van de Bourke is een vogel die zich voornamelijk voedt met zaden. Het moet echter een mengsel zijn, aangezien je er meerdere nodig hebt: twee delen witte gierst en vogelzaad (twee van elk), en een deel hamergierst en de helft gepelde haver. Dit is belangrijk omdat het je alle voedingsstoffen geeft die je nodig hebt.
Daarnaast kun je ze af en toe zonnebloempitten of hennepzaad geven, vooral in de winter omdat het extra voedingsstoffen voor ze zijn.
Sommige deskundigen gebruiken tijdens het broedseizoen een extra dieet, dat in feite bestaat uit het geven van een beetje kweekpasta voor kanaries, iets dat ze heel goed verdragen en waar ze dol op zijn, dus je zult er geen probleem mee hebben als ze het eten. Je kunt ook een mengsel van paneermeel met wortelen en gekookte eieren maken om ze de voedingsstoffen te geven die ze nodig hebben.
Ten slotte moet u wat inktvisbotten in uw dieet opnemen. Ze kunnen deze gebruiken om "calcium" te hebben, maar ook om hun snavels en teennagels te scherpen en zo gezond te blijven.
Reproductie van de parkiet van de Bourke
De voortplanting van de Bourke's parkiet zal, mits in een prettige omgeving, niet ingewikkeld zijn, maar ook niet eenvoudig uit te voeren. Om te beginnen moet u weten dat dit eind januari of begin februari plaatsvindt. Het is het moment waarop je een nest (een houten kist) in de kooi moet brengen. Deze moet 20×20 en 30 centimeter hoog zijn. Doe er een beetje zaagsel, geitenhaar, palmbladeren in... om te voorkomen dat de eieren tijdens het leggen gaan bewegen of rollen. Een andere mogelijkheid is om dat materiaal buiten te laten (behalve het zaagsel) en de dieren hun nest te laten bouwen.
In dit geval zal het zijn het mannetje degene die de verkering met het vrouwtje begint, buigen, de vleugels van het lichaam scheiden en, wanneer het het accepteert, zal copulatie plaatsvinden. Dit gaat erg snel en zal hoogstwaarschijnlijk meerdere keren voorkomen. Maar bijna onmiddellijk begint het leggen.
Zoals bij andere vogels gebeurt, is de leg niet in één keer voltooid, maar zal hij elke dag een ei leggen, normaal gesproken bij zonsopgang of zonsondergang. Dus tot het voltooien van een legsel van vier of vijf eieren. De eerste twee zullen ze leggen, maar zullen ze niet uitbroeden; in feite zal het proces tot het derde ei niet beginnen, maar dat betekent niet dat ze niet zullen uitkomen.
Incubatie wordt gedurende 18 dagen uitgevoerd., moment waarop het vrouwtje heel weinig het nest verlaat, genoeg om wat te eten, drinken en haar pootjes te strekken. Zodra de kuikens beginnen uit te komen, zal het vrouwtje het nest niet verlaten. Het zal het mannetje zijn dat haar voedt (en zij op haar beurt haar kuikens).
Ze worden geboren met een wit donsje en na ongeveer een maand verlaten ze het nest. Ook zijn ze erg rusteloos en in het begin snel bang. Ze eten op dat moment niet alleen, maar daar duurt nog een maand voor. Maar ze zullen beginnen te bladeren en voedsel voor volwassenen proberen om er vertrouwd mee te raken.
Als laatste kun je ze na twee maanden het beste hiervan scheiden zodat ze in een ander hok zitten.