Mrówka kulista

W królestwie mrówek istnieje wiele różnych gatunków. Niektóre są powszechne i znamy je gołym okiem. Ale są też inne, jak mrówka kuloodporna, której imię przykuwa naszą uwagę, chociaż nie chciałbyś się do niej zbliżyć, nie mówiąc już o ugryzieniu.

Jeśli chcesz poznać cechy mrówki kulowej, siedlisko, w którym zwykle żyje, jego żerowanie i rozmnażanie, lub aby dowiedzieć się więcej o ugryzieniu tego zwierzęcia, nie wahaj się rzucić okiem na to, co przygotowaliśmy.

Charakterystyka mrówek kulowych

Mrówka pociskowa, znana również jako mrówka tocantera lub pod nazwą naukową, paraponera clavata, jest wyjątkowym błonkoskrzydłym z rodzaju Paraponera (co oznacza ból). Jego rozmiar jest znacznie większy niż u „zwykłych” mrówek, ponieważ może osiągnąć 18-30 milimetrów. Jego ciało jest czerwono-czarne, w różnych odcieniach i nie ma skrzydeł. Królowa tego gatunku jest jeszcze większa niż inne okazy.

Charakteryzuje się posiadaniem szczęki na głowie, jakby były szczypcami, których używa do gryzienia i unieruchamiania ofiary. Ale to ukąszenie samo w sobie jest niczym, jeśli weźmiemy pod uwagę, że ma ponadto żądło w grzbiecie, za pomocą którego może wstrzyknąć potężną truciznę, za pomocą której jest w stanie sparaliżować swoją ofiarę, aby nie stawiała oporu. .

[powiązany adres URL=»https://infoanimales.net/ants/ant-queen/»]

Inną cechą charakterystyczną tego błonkoskrzydłego jest to, że jest pokryty „włosami”, choć nie na tyle, by pokryć je całkowicie.

Ich oczekiwana długość życia nie jest zbyt wysoka, ponieważ żyją od 45 do 60 dni.

siedlisko

Mrówkę kuloodporną łatwo znaleźć w Strefa rozciągająca się od Nikaragui do Amazonki. W rzeczywistości ta mrówka jest częścią niektórych plemiennych rytuałów. Na przykład jednym z rytuałów, w których się ich używa, jest zakładanie ich „nasennych” w rękawiczkach i zakładanie na dzieci, które, gdy mrówki się budzą i widzą, że są w pułapce, zaczynają żądlić, w taki sposób, że maluch musi wytrzymać 10 minut w rękawiczkach, żeby uznać go za "mężczyznę". I nie tylko raz, musi przejść przez to nawet 20 razy.

Naturalnym środowiskiem mrówki kulowej jest las. Żyje zarówno na ziemi, jak i na drzewach. i można znaleźć liany, a nawet pnie całkowicie pokryte przez te mrówki.

W rzeczywistości twoja kolonia może mieć kilka wejść, zarówno przez ziemię, jak i między korzeniami drzew. W zależności od swojej roli są odpowiedzialne za ochronę gniazda, poszukiwanie pożywienia lub rozmnażanie.

karmienie mrówek kulowych

Dieta kulistej mrówki jest dość zróżnicowana. Ale zasadniczo składa się z dwóch produktów spożywczych: zwierzęta i nektar Wśród zwierząt, które stanowią większość ich diety, są termity, krocionogi, różne owady, a nawet inne mrówki. Jeśli chodzi o nektar, mogą również jeść soki i wydzieliny z innych roślin.

rozmnażanie mrówek kulowych

Rozmnażanie mrówki pociskowej odpowiada tylko królowej. To sprawia, że ​​lot razem z samcem odbywa się w taki sposób, że jaja są zapładniane w powietrzu, gdzie ta dwójka się spotyka. Później królowa buduje małą komorę, do której wchodzi i przez cały rok z niej nie wychodzi, ale zajmuje się składaniem jaj i karmieniem ich, ponieważ to one utworzą grupę mrówek robotnic.

Gdy te mrówki dorosną, będą odpowiedzialne za rozbudowę gniazda, opiekę nad jajami i karmienie królowej, aby kolonia nadal rosła. W rzeczywistości jest to wspólne dla mrowisko składa się łącznie z ok. 500 mrówek kuloodpornych, a może być nawet wyższy.

Co się stanie, jeśli zostaniesz użądlony przez mrówkę pociskową?

Niestety mrówka kula żądli. I to bardzo boli. Oprócz uwzględnienia, że ​​mówimy o „ogromnej” mrówce, w porównaniu z innymi, użądlenie nie jest przyjemne, aw niektórych przypadkach zgłaszano nawet, że jest śmiertelne.

Podobno Ukąszenie mrówki przez kulę jest 30 razy bardziej bolesne niż użądlenie pszczoły lub osy. co wskazuje, że nie jest to zwierzę, z którym należy mieć do czynienia, tym bardziej, że potrafi użądlić, jak sama nazwa wskazuje, oddając strzał.

[powiązany adres URL=»https://infoanimales.net/wasps/asian-wasp/»]

W Internecie można znaleźć filmy przedstawiające niemądrych poszukiwaczy przygód, którzy są zachęcani do spróbowania, czym jest użądlenie kulistej mrówki, a także konsekwencje tego „wyzwania”. Jednak prawda jest taka, że ​​nie jest tak „ładna”, jak się o niej mówi. I to jest to, że kiedy zaczniesz swędzieć, oprócz reakcji, które będziesz miał (pieczenie, intensywny ból, skurcze, uczucie ucisku w okolicy, stan zapalny, zimne poty lub gorączka...), może to powodować większy problem, który sprawia, że ​​musisz iść na pogotowie.

Żądło ma dwie fazy. Pierwsza to sytuacja, gdy szczęki mrówki chwytają ofiarę. Są bardzo potężne i nie pozwalają nikomu uciec. Ale następna faza jest jeszcze gorsza, a polega na tym, że po upieczeniu ofiary mrówka leci do odwłoka i jednocześnie kłuje żądłem, wydzielając dość silną truciznę, choć nie śmiertelną (chyba że są problemy zdrowotne).

bolesne ukłucie

Stosownie wskaźnik bólu Schmidta po użądleniu, który jako taki nie ma wartości naukowej, ale naukowcy zajmujący się nauką i zwierzętami wiele wiedzą, istnieją trzy do czterech błonkoskrzydłych, które są w stanie osiągnąć najwyższy poziom tego wskaźnika. A jednym z nich jest mrówka kula. Według entomolodo Schmidta, żądło wytwarza „Czysty, intensywny, genialny ból. To jak chodzenie po rozżarzonych węglach z trzycalowym zardzewiałym gwoździem wbitym w piętę.

Ból po ugryzieniu przez mrówkę może trwać nawet cały dzień. Ponadto obszar staje się zaogniony i czerwony. Ale nie tylko to. Pali też, w taki sposób, że to tak, jakbyś miał oparzenie, które nie przestaje płonąć w środku.

I ugryzienie składa się z trucizny, poneratoksyny, który jest paraliżującym związkiem neurotoksycznym, w taki sposób, że mówimy o bardzo silnej toksynie, która może zagrozić zdrowiu człowieka.