Liopleurodon był jednym z morskich drapieżników, które żyły w morzach europejskich od środkowej do późnej jury, między 160 a 155 milionów lat temu. Być największy gatunek tego rodzaju mógł osiągnąć 6,39 metra długości. Ten wodny mięsożerca należał do Pliosauroidea, kladu plezjozaurów o krótkich szyjach. Jego nazwa, z łaciny, oznacza „gładkie zęby”.
W obrębie rodzaju Liopleurodon istnieją dwa uznane gatunki: Liopleurodon ferox, który był większy z tych dwóch, oraz Liopleurodon pachydeirus, mniej powszechny niż pierwszy. Szczątki tego zwierzęcia znaleziono głównie we Francji, Niemczech i Anglii. Obecnie najbardziej kompletne znalezione szkielety tego rodzaju należą do gatunku Liopleurodon ferox.
Odkrycie Liopleurodon
W 1873 roku Henri-Émile Sauvage nazwał ten rodzaj Liopleurodon po odkryciu trzy zęby mierzące 70 milimetrów. Każdy z tych zębów znaleziono we Francji i osobno, więc początkowo przypisano je trzem różnym gatunkom Liopleurodon, z których jedynym ostatecznie ważnym był Liopleurodon ferox.
Szczątki wodnego drapieżnika z okresu późnej jury znaleziono w korytach Wołgi w Rosji. W 1948 roku Novozhilov nazwał go Liopleurodon rossicus i opisał jako należący do rodziny pliozaurów. Należy jednak do rodzaju Strongylokroptaphus.
Opis Liopleurodon
Podobnie jak inne plezjozaury, Liopleurodon miał cztery mocne płetwy. Z nimi był napędzany w wodzie, w przeciwieństwie do innych dinozaurów morskich, które mogły to robić za pomocą ogona, takich jak ichtyhozaur. Przeprowadzono badanie z robotem dotyczące metody pływania tych gadów. Ten pokazał, że nie jest to najskuteczniejszy sposób, ale daje bardzo dobre przyspieszenie. Będąc drapieżnikiem z zasadzki morskiej, była to dla niego wysoce pożądana cecha. Przeprowadzono również badania czaszki tego potężnego wodnego gada. Spekuluje się, że miał nozdrza, za pomocą których mógł odkryć pochodzenie niektórych zapachów.
tamaño
Do dziś kwestia maksymalnego rozmiaru Liopleurodon pozostaje kwestią kontrowersyjną. Paleontolog LB Tarlo uważa, że całkowitą długość pliozaura, w tym Liopleurodona, można oszacować na podstawie długości czaszki. Według niego czaszka tych wodnych gadów odpowiada jednej siódmej całkowitej długości ciała. Najdłuższa znaleziona czaszka L. ferox ma długość 1,54 metra. Według teorii LB Tarlo zwierzę musiało mieć około 10,5 metra długości. Jednak odkrycia dotyczące kronosaurusa, innego rodzaju należącego do pliozaurów, podają w wątpliwość dokładność metody LB Tarlo.
Dalsze badania anatomii pliozaurów doprowadziły do wniosku, że czaszki stanowiły zaledwie jedną piątą całkowitej długości ciała zwierzęcia. Dobrze zachowany szkielet L. ferox jest wystawiony w muzeum geologii i paleontologii na Uniwersytecie w Tybindze w Niemczech. Ten okaz ma długość około 4,5 metra. Inny dorosły osobnik tego gatunku, z formacji Oxford Clay w pobliżu Peterborough w Anglii, ma czaszkę o długości 1,26 metra, a całkowitą długość ciała szacuje się na 6,39 metra. Dlatego, Spekuluje się, że dorosły Liopleurodon ferox miał całkowitą długość 5–7 metrów.
[powiązany adres URL=»https://infoanimales.net/dinosaurs/ichtiozaur/»]
Skamieniałości wskazujące na takson prawdopodobnie dłuższy niż 15 metrów znaleziono w formacji Kimmeridge Clay w Anglii. Jednak ten okaz nie został przypisany jako należący do rodzaju Liopleurodon.
W Muzeum Historii Naturalnej Uniwersytetu Oksfordzkiego w Anglii znajduje się inny niekompletny okaz. Szczęka tego ma długość 2,8 metra. Niemniej jednak, szczęka miała mierzyć ponad 3 metry. Początkowo okaz ten został przypisany do rodzaju Stretosaurus, jako Stretosaurus macromerus. Jednak dzisiaj jest uważany za część rodzaju Liopleurodon i został przemianowany na Liopleurodon macromerus. Później przemianowano go na Pliosaurus macromerus. Jeśli chodzi o rodzaj Stretosaurus, jest on obecnie uważany za młodszy synonim Liopleurodon.
Ciekawostki Liopleurodon
[powiązany adres URL=»https://infoanimales.net/dinosaurs/plesiosaur/»]
W roku 1999, Liopleurodon pojawił się w jednym z odcinków miniserialu „Spacer z dinozaurami”, z BBC. Tam pojawia się jako ogromny drapieżnik o długości 25 metrów. Ta cecha nie odpowiada żadnemu z gatunków Liopleurodon. Na ten błąd mogło mieć wpływ kilka odkryć bardzo dużych pliozaurów, takich jak „potwór z Arramberi”. Spekuluje się, że dinozaur ten miał długość do 18 metrów. Pomimo pewnych podobieństw z Liopleurodonem, znalezione szczątki „potwora Arramberi” nie wystarczają, aby przypisać go do jakiegokolwiek rodzaju.